Jungnigg´ls Marichen
(Heinz Bernard)
Ed wòòa vòòa ung´fääa 80 Jòòa, dòò harred Abbeln Lies un ed Piedsch Bärwel owwen an da Gries g´schdann. Wie die zwai so meddenanna geridschd hann, issen feina Herr med seina Kalledsch vann da Hild runna ang´faa kumm un had g´fròòd: „Können sie mir vielleicht Auskunft geben?“
„Vòòawadd nidd,“ saadet Lies, „wadd hann da dann um Herzen?“
„Können sie mir sag´n, wo hier das Fräulein Maria Kessler wohnt?“
„Maria Kessler, saadet Bärwel, wea iss dann dad?
Mennen dia vieleicht äänd vann den Glòòsen òrra Jiinnasch,vann den Millasch Piddasch, Wassasch òrra Rabbes?“
„Owohäa, menndet Lies, dea suchd ennd vann Loorentzen, Aandasch, MiemHannessen, Bijelasch órra Nausasch, òrra vieleicht vann Pooden, Tullen, Abblen òrra Pidsen.“
Dea freem Mann schiddeld d´ Kopp un saad :"Sag´n sie, sind wir hier schon in Lothringen, ich verstehe kein Wort?"
„Woddenndeiwwel“, saadet Bäärwel, „dija sinn lòò in Hellzwella. Wadd hòrren da noch g´fròòd?"
Dea Mann had nòmmòòl g´saad: „Ich suche das Fräulein Maria Kessler.“
Dòò saadet Bärwel: „Wea haddan lòòrimm noch enn Maria? Muddan hann end, Leewes, Scharrmadsen un Hanigg´ls, Heißes, Schòrschen un Greedels, awwa ach Frieses, Kling´ls, Filbsen, Eng´ls un Pirrlches hann enn Maarie. Ädd kinnd awwa ach sinn, dassed ännd vann Dòòaches, Piedschen, Millemaddsen, Sebbels, Schääwasch òrra Buxenjòòg´ls wääa.“
„Nää, nää“, saadet Lies, „eich menn Millaches un Willwasch, Ischangs, Waannasch, Nung´ls un Peedschen hädden enn Maarie. „Saa mòòl,“ saadet Bärwel, „soll dad dann nidd end vamm Naadsgäschd òrra vann Schiedsmanns, Kaiserchins òrra Hauschdads sinn?“
Dea gudd Mann reißt Maul un Ooren uff un vaschded doch kään Word. A will graad weida faahren, dòò haddet Lies geruuf: „Awei wääs eich ed, dad iss end vann Edjesen òrra Wolldasch, Hasells, Welschen, òrra dad Marie vamm Katzentiewel. Ed kinnd awwa ach end vann Liesen, Lisasch, Wilmchens, Haares òrra Daniels sinn.“
„Ach wohäa,“ säädet Bärwel, „eich glaaw dad iss dad vann Schweinhirts òrra Äälen, Waannamadsen, Schoolasch, Puddles, Liwwres òrra Miempedasch. Wennet vann denen kennd iss, kenn eich nua noch ed Maarie vann Raasewaschs, Hennrijen, Nigg´lches, Hirden, Dunnes, Gräwwelches un Scheijòòg´n.“
Dòò haddet Bärwel g´lachd un g´saad: „Ed wäad doch nidd die ald Klamodden sinn, òrra em Kaddsenpidd sein Peda sein Marie.“
Dea fein Mann iss ganz wurres, awwa ee dassa abfääad broowijadad noch äämòòl: „Fräulein Marie Kessler stammt aus einer Gastwirtschaft namens Kessler‑Kaas."
Dòò hann ed Bärwel un et Lies sich nimme gried vòòa Lachen un hann g´saad: „Häddsch dau Dumkobb nòòm Jungnigg´lsmariechin g´fròòd, dann hädden ma gleich kinnden saan, wo d´ med deina Kalledsch hinnfaahren sollschd. Ed Marichin waand gleich lòò rechda Hand 100 Meda weida runna. Addjes dann, un neischd vòòa ungudd.“
( Der Verfasser ist sehr wahrscheinlich Jakob Kallenborn, g´nant Kallenborns Jääb. Die G´schichte wurde von Heinz Bernard überarbeitet.)