Ach du lief Zeid
(Heinz Bernard)
Kurz eeh da Pidd in Paasjòòan kumm is, a hòdd graad so richdich d´Flemm, dòò harra do g´siddsd, vóóa sich hin g´dräämd unn sich ausg´mòòld, wie dadd mòòl schbäädanaus solld sinn.
Wenn eich mòòl in Paasjòòan binn, dann hann eich Zeid,
da wäärend sellwa g´sinn dia Leid.
Moijens, fòòa uffs´schdeen, brauch eich kään Uua,
eich richden mich nòò meina Luschd dann nua.
Beim Zeidunglesen wijad dann Kaffe g´drung`g
unn ed Gnieschin in d´ siißen Kaffe g´tung`gd.
Dannòò wijad en bischin g´gnoddeld,
unn lii unn lòò noch ebbes img´moddeld.
Dann hääschdedd nimme „Dau muschd“,
Eich machen nua noch wofòòa eich hann Luschd.
S´móóls dadd Gimbchin nòòm Middachessen,
dadd wäjad eich käänen Daach vagessen.
Dannòò dann ab in d´frei Nadua,
mòòl memm Kumba, mòòl med meinen G´dang`gen nua.
Um Hemmwech wijad dann ing´kejad.
So hann uus die ald Paasjòònäa dadd g´lejad.
Dann bleiwe ma huggen, ma hann vill Zeid,
so wijad dadd g´mach dija Leid. –
Edd wääa scheen g´ween,
awwa vann Wejen, Peifendeggel,
da Hund deja wääada d´Schniß ableggen.
Seid eich in Passjòòan binn hann eich gaa kään Zeid,
unn dadd is schlimm, da kanne mad glaawen dija Leid.
Moijens im Bed wijad da Blan schunn g´mach,
da kanne madd glaawen, vablaand is da ganz Daach.
S´ejaschd faaren ma lii hin, middens dann lòò,
edd is zum Jamman, eich kummen nimme nannanòò.
Simma dann mòòl dahemm, dann bischd d´ach aang´schbannd,
dann wijad d´Drebb ruff un runna g´rannd.
Frija dòò wòòaren s´noch heeflich un hann g´saad:
„Gäädschde ma mòòl d´Grummbann hollen un d´Salad!
Degg grad d´Disch, stell alles parad!“
Haud hääschded nua noch kurz un gnabb,
„Geema dad lòò mòòl hollen!“ pabelababb.
„Haschd´schunn uffg´weschd unn alles wechg´schdelld?
Geeh mòòl graad an d´Dija, edd hadd g´schelld!
Da Graanen deja dribbsd, edd gwiedschd d´Dija“.
„Ach wäred doch nua nommòòl wie frija!“
Jòò frija, wie wòòa dadd domòòls nua g´ween,
wo hòdd eich nua d´Zeid häjag´holl fòòa schaffen s´geen?
Im Summa geredd rund, edd gifd Äjawedd damaß,
wenned s´druggen iß, dann mischde ewen naß.
Da Gaaden wijad inng´sääd,
schnell noch da Rasen g´määd,
edd Hais`chin g´schdrich, d´Heggen g´schnied,
ma muß jo luun, dassed nòò ebbes ausg´sidd.
Eich muß mich dummeln, eich kann lòò nid schdeen,
eich muß jo fòòa haud noch schbazieren geen.
Wenn eich dann z´rigg kummen unn binn dahemm,
dann binn eich mied unn hann d´Flemm.
Eich geen in d´Gaaden, hollen ma enn Flasch Bija,
rufen d´Nòòba riwwa zu mija.
Dann machema uus lang`g unn schwädsen dumm.
Wied Gwidda sinn dann ach d´Fraauleid kumm.
Edd wijad g´drung`g, g´schwädsd, g´lachd,
degga ach enn Schbießbròòden g´mach.
So solled sinn unn so solled bleiwen,
mija wäären uus schunn d´Zeid vadreiwen.
Kimmd dann Ääna fòòa graad ebbes s´machen,
dann saama zum „Mija hann kään Zeid“ und musen lachen,
„Mija machen uus grad Zeid – fòòa neischd s´machen!“
Heinz Bernard
