Da Läämglummben
(Heinz Bernard)
Wie wòòa dadd friija vòòren Lehra so schwääja, den Gläänen s´vagliggan wo d´ Kinna hääja kummen. A hadd sich abg´miid medd Billan vann Bluumen unn Schmeddalingen unn hadd aglääjad, wie d´ Inseggden d´ Bliiden b´schdeiben, unn wie dann näggschd Jòòa nau Bluumen bliin. So weid, so gudd. Bis lòò hinn hann d´ Kinna noch alles g´glaafd, s´ hann ed jo degg g´nuch g´sinn. Wie a dann awwa saad, dassed soo òrra äähnlich ach beim Viih gedd, dòò harred da Hanne nimme ausg´hall: „ Herr Leehra, bei uusen Hiinann michd dadd awwa nidd enn Schmeddaling, mija hannen Hahn dòòdafòòa.“ Da Lehra wòòa froh, dassed G´schbrääch jedsd vann d´ Kinnan ausgang iß. Jeda hadd seinen Beidraach g´leischd, s´ hòrren jo Afaahrung, edd hadd awwa kääna merren dòòdriwwa g´schwädsd. Wie dann d´ Schdunn rimm wóòa, dòò harra den Kinnan die Aufgab uffginn, dasse sich akundijen sollen, wie da Mensch endschdedd.
Middes hadd da Niggelchin sein Mamma g´fròòd, die harren rooden Kobb gried, hadd sich schnell rimmg´drääd unn g´saad: „Fròò haud Òòwend d´ Pabba.“ Wie deja òòwens hemm kumm iß, dòò iß d´ Mamma schnell aus da Kich raus, fòòa bei dem G´schbrääch jòò nidd dabei s´ sinn. Da Niggelchin hadd sein Pabba g´fròòd, deja hadd deen Gläänen ganz endgääschdadd aang´luud, hadd aang´fong s´ tuddeln unn hadd dann iwwaräämòòl g´saad:
„ Awwa dadd mischd dau doch wißden, edd schdedd doch schunn inn da Bibel, aus Lääm iß da Mensch g´mach.“
Da Niggelchin iß ab inn d´ Läämkaul unn hadd sich enn Glummben Lääm g´holl, kään soon grooßen, unn harren inn d´Buxensagg g´schdoch.
Am näggschden Moijn inn da School hodd jeda ebbes g´wuschd: „Ausem Peedaburrn kummen d´ Kinna.- Nää, da Glabbaschdorch bringd s´.“ Edd wòòa enn richdija Uffruuhr inn da Glass, nuua da Niggelchin hadd ruuich in seina Bang:g g´sidsd unn hadd zug´heejad. Iwwaräämòòl hòrra g´nuch g´heejad. A iß uff unn hadd g´ruuf: „ Gwaddsch wadd dija lòò vazeelen, von weejen Peedaburrn unn Glabbaschdorch. Eich hann dadd Ding im Sagg woo medd d´ Kinna g´mach wijaren. Wenn dadd nidd glääwen, dann holl eich enn raus.“ Dòò harred da Leehra iwwaräämòòl medd da Anschd s´duun gried unn hadd schnell zum Niggelchin g´saad: „ Laß ihn nur drin, ich sehe daß du es weißt, wo die Kinder herkommen.“
