Äbbeldradsch
(Heinz Bernard)
Die Äbel, die wo bei uus daeejaschd zeidich ginn, dad sinn d´G´hannsäbbel. Ed iß enn ganz weißa Abbel, scheen mill un siiß. A schmaggd nidd nua frisch vamm Baam, ach sein Kombodd, die Äbbelschmääja òrra da Äbbeldradsch, wie ma bei uus sääd, iß enn G´dichd. Ma ißd s´ bei d´Grummbakiichelcha, bei d´Gneddeln òrra Nuddeln, òrra ääfach uff da Buddaschmääja. Am allabeschden schmaggd awwa da Äbbeldradschkuuchen.
Edd Milchin, dad woo die Wirdschafd um Schwalbachaberch hòdd, hòdd aach soon Baam im Gaaden. Vann den allaeejaschden harred enn Kuuchen fòòa seinen Horst g´mach. Ed harren fix un ferdich g´mach un harren dann bei d´Glääs g´draa fòòa abs´baggen. Zum Perra saaded: „Mach enn Schild dran, daß ich aach meinen Dradsch grien.“
In da Baggschduff wòòa Hochb´drieb, jeeda wolld enn Kuuchen hann, da Peeda un sein G´sell, da Horst, hòrren all Hänn voll s´duun. Iwwrall han Kuuchen g´schdann, um Disch, uff da Finschdabang:g, uff da Muul, uff d´Schdiil un um Borren. Wie da Horst d´ ledschen rausg´holl hòdd, harra sich d´ Schwääß abg´budds, ed Greidz richd g´mach, un òhne s´luun uff deen Schduul hinna sich g´sidsd. A wòòa noch nidd richdich unnen, dòò issa wie vaan da Tarandel g´schdoch nòmòòl in d´Heeh. Da half Ä’bbeldradsch had an da Bux g´hong:g. Ma hòdd graad g´männd, a hädd in d´Bux g`sch... . Da Peeda had g´ruuf: „Bleif schdeen,“ harren Daaichdääla g´schnabbd un iß zum Horst hin. Med deja Schbachdel harra d´Äbbeldradsch abg´gräddsd un harren nòmmòòl uff d´Kuuchen g´mach. Medd soom Zahnschbachdel hann s´nòmòòl ed Muschda g´zoo, un ääna deja woo nidd dabei wòòa, hadd so gudd wie neischd me g´mergd. Ed Milchin had Middes seinen Äbbbeldradsch abg´holl un sich vawunnad, wie deja Kuuchen so scheen g´ròòd wòòa.
