Froonleichnaam
(Heinz Bernard)
An Froonleichnaamwòòa dann enn richdich, enn feijalich Bression. Ed ganz Dorf wòòa g´schmiggd. Ganz Wään voll Lieschen, Schilff, Brimmenschbidsen, Tannenschbiddsen, saua Gras aus da Eepill, da Pillenwies un da Aau sinn beig´faa wòòad un iwwa d´ Schdrooßen g´schdraaud wòòad woo da Himmel mem Allahäälischden durchgang iss. Da Schdròòßenrand wòòa g´schmiggd med Maaijen un Greizschdegg´n med Fäändelcha, uff d´ Finnschdan hann Deggcha g´lee un Häälijenfiguuren g´schdann un an vieja Schdellen wòòaren Aldääja uffg´baud. Daalang fòòahääja sinn d´ Kinna Bluumen sammeln gang, biddenweis, fòòa d´ Tebbich vòòam Aldaa s´ leen. Dad wòòaren richdich Kunschdwerga. Bei da Bression had kääna g´fääld. Ed ganz Dorf wòòa uff d´ Bään. An da Kirch had sich da Zuch uffg´schdelld: an da Schbids d´ Musigg, dann d´ Schoolakinna med ijaren Leearan un Leering´n, jeeda bei seina Glaß, dann da Himmel mem Paschdooa, dea wo ed Allahäälischd gedraa hòdd, da Kirchenkooa, d´ Fraauleid un d´ Männa. Dad wòòa soon lang:ga Zuuch, daß da Aanfang ed Enn nimme g´sinn hòdd. Daß alles sein Ordnung hòdd, dòòfòòa had da Kirchenschweiza g´sòrchd. In seinem rooden Sammdmandel, seina rood Kabb um Kobb un seinem Schdegg´n in da Hand issa an da Bression ruff un runna g´laaf , wien Schääfahund bei seina Hääad. A wòòa so im Dreiwen, dassem manches ganz ungewolld rausgerudschd iss. So harra mòòl zu den Fidaschden, die wo zu schnell gang sinn geruuf: „ Laafen doch nidd so lòò vòòaren, da Himmel iss noch beim Deiwel weid hinnen.!“ Òrra a had d´ Buuwen g´schdead: „ Beeden sollen da, nidd gwadschen un nòò d´ Mädcha luun. Och soll doch da Dunnaliddchin hollen. Heilig´ Maria Mudda Gorres...“. Enn ald Bauanreejel sääd: „ So wie d´ Liischen an Fonleichnaam, so durrd ach ed Haau.“ Enn paa Bluumen fan ääm Aldaa had ma in d´ Scheija g´leed, daß d´ Mais kään Fruchd un kään Schdroo fressen sollen.
