Silweschda
(Heinz Bernard)
Nòò den Weihnachdsdaa wòò:a enn paa Daa Ruu, ma hadd neischd g´schaffd, iss òòwens mai:jen gangg, hadd ald G´schichden uffg´frischd unn Nauichkedden fazeeld. Soo iss dadd gang biss zum sibbden Daach nòò Grischdaach, Silweschda. Dadd wòò:a da ledschd Daach im alden Jòò:a, unn vann Moijens bis Òòwends iss g´schu:ad wòò:ad, edd Haus hadd umm Kobb g´schdann, vamm Schbeicha bis runna in de Kella wòò:a groß Reinemachen. Da Dregg vamm alden Jòò:a soll nidd medd riwwa g´holl wi:aren ind Nau Jòò:a, sunschd iss dadd ganz näggschd Jòò:a Uwrasch imm Haus unn imm Schdall. Ma wòò:a da Ansichd, dass dadd nau Jòò:a soo lääfd wi:edd aang´fong:g hadd. Dòòdavòò:a hadd ma alles vammied, wadd Unheil bringen kunnd. Wenned nidd unb´dingd noodwennich wòò:a, iss ma nidd bei de Doggda unn nidd inn de Abdeggd gang, ma wòò:a amm liifschden luschdich unn hadd g´feijadd, unn wadd Essen unn Dring:gen aanb´langd hadd, wòò:a dadd da greeschd Feschdaach. Vann Òòwens bis frii Moiens iss g´feijadd wòò:ad. Kurz vòò:a 12 U:a naads hadd da Hausherr jedem enn griinen Tannenzweich ginn, unn dòòdamedd iss um Pung:gd 12 dann dadd ald Jòò:a ausemm Haus g´kee:ad wòò:ad, unn dann issed nau Jòò:a ang´schuss wòò:ad. Die jung Buuwen sinn vann Haus se Haus g´zoo, iwwrall hinn wo ääm sein Mädchin g´waand hadd unn hann uff die Aad edd Nau-Jòò:a aang´winschd unn dòòdafòò:a enn Brandwein griid. Nòòhäja hadd sich dadd dann soo inngebirjadd, daß die jung Buuwen – òhne Mädcha – inn da Wirdschafd Silweschda g´feijadd hann. Um 12 U:a harred dann vamm Wird Grummbasalad unn Wirschdcha unn enn Schnabbs ginn. Ääna hadd dem Annan de Hand ginn unn „Broschd Neijòò:a“ g´winschd. Dann issedd „Naujòò:a“ aang´schuß wo:ad. Medd dem Grach hadd ma vasuuchd, de Hexen, de Deiwel unn Gääschda vamm nauen Jòò:a ferns´hallen. In da Silweschdanaad kunnd ma inn de Zukunfd luun. Uff all meechlich Arden hòdd ma edd Oraagel g´fròòd. Soo hòdd ma vòò:a noch nid allzulanga Zeid bei uus noch edd Bleigießen inn da Silweschdanaad bedriif. Dòò kunnd ma Schdunnenlang damedd vabringen. Umm Oowen iss imm alden Dijell Blei g´schmolz wòò:ad unn dann imma enn bis:chin inn kald Wassa g´schudd wòò:ad. Dòòdurch sinn koomisch Figu:aren ennschdann. Vòò:ahä:a iss feschdg´leed wòò:ad, we:a unn wadd ma wissen wolld. Wemma dann die Figu:a ausemm Wassa g´holl hadd, dann iss g´rädseld wòò:ad, wadd se bedeiden soll. Gans besonnaschd hann die heiradsfäijen Mädcha in de:a Naad i:a Zukunfd wissen wollden. Wenn da Schlabben, denedd hinnariggs iwwa de Kobb in Richdung Di:a g´worf hadd, medd da Schbids nòò da Di:a weist, dann gedd dadd Mädchin im nägschden Jòò:a als Braud aus de:a Di:a. Dann wirfdedd noch Abbelscheelen riggwärds iwwa de Kobb, die woo de Aafangsbuchschdaaben vann i:arem Zukünfdijen weisen. Wennedd ann de Hiinaschdall globbd unn da Haan da:e:aschd grääd, dann iss de Hochzeid nimme weid. Soo hann de Mädcha de Silweschda Naad g´feijadd. Vann dem Essen, dadd wo in da Silweschdanaad uff de Disch kumm iss, hadd ma imma ebbes uffg´hoof, weil sunschd da Hunga im nägschden Jòò:a innd Haus innziid. Ma wòò:a da Määning, dass dadd wo ma in da Silweschda Naad dräämd, in Afillung gedd. Da Bau:a iss wäärend all dem Dreiwen inn de Schdall unn inn de Gaaden gang unn harrem Viih unn de Bääm enn gudd nau Jo:a g´winschd, se hann näämlich g´glaawd, daß dòòdurch edd Viih g´sund bleiwd unn daß de Bääm bessa draan. Dann harra noch soogaa de Bääm g´riddelld unn g´schiddelld vo:a da Baamgääschd waagrich se machen unn harren g´dròòpd: „Hasch de mich g´he:ad, enn gudd nau Jo:a winschen eich di:a. Awwei mach, draaaanschdfännich!“
Heinz Bernard
