Da Metz unn da Hanne kummen
z`rigg ausem Himmel (22)
(Heinz Bernard)
Mia hann jo awwei aach d´ Uhr ganz vagess. Ma hann awwei g´nuch g´gwadschd. Ma sinn jo lóó runna kumm, fóóa s´luun wie dadd haud s´ Daachs ausg´sidd unn nidd fóóa iwwa die ald Zeid s´schwädsen, dóórafóór hammia im Himmel Zeid g´nuch.
Lóó kennd ma sich jo nimme aus. Alles hadd sich vaännad. Midden im Dorf iss alles annaschd. Kääna vann den Großbauan iss me dóó. Kään Hauschdadd, kään Glóóse, kään Linn Peda, kään Jungmann, kään Häwwele, kään Scheiapord unn kään Mischdenkaul. Vóóa da Kirch hodd friija edd Häärenhaus un d´Mädchin- unn Buuwenschóól g´sdchann. Vóóadraan wóóa deja scheen Dorfburren. Unn wadd iss haud? Enn riesich Haus, in dem wo da Paschdóóa unn d´Schwesch-dann g´waand hann. Wie ma g´heerd hann schdedd dadd riesich Haus awwei ganz lääa. Enn Häärenhaus unn kään Hääa, enn Schweschdannhaus unn kään Schweschda. Iss dadd kään Schann. Soon groß Dorf ohne Hääa. Villeichd brauchen s´aach gaa käänen me.
Haud iss doch Sunndach, dóó missd doch eijendlich enn Mess sinn. Meina Seel, edd fängd jo aan s´lauden. Ei wievill Uhr hamma dann. 9 Aua. Frija wóóa doch um 7 Uhr d´Friimess unn im 10 Uhr edd Hochamd, unn imma wóóa die Kirch g´rammeld voll. Ma hadd schunn missden beizeiden furtgehn vóóa enn Blätz s´griin. Die, die woedd sich leischden kunnden, die horren sich jo enn Bläds g´schdaaid, doo durft kään annara druffgehn, ach wenn deja sellwich gaa nidd kumm iss. Horch móól, dadd laud schunn s´sammen, unn kään Mensch und kään Seel iss uff da Schróóß s´g´sinn. Doch, lóó unnen kummen enn paa. Noja ma wäärened jo g´sinn, wenn die Mess aanfängd. Halwa 10, edd schhledd graad. Mija geen in die scheen Kirch móól luun. Oh mein Godd unn Vaada, iss so ebbes mechlich. Villeichd 100 Leid im Hochamd wenned hoch kimmd, unn dóódafóóa die groß Kirch. Innen paa Jóóa brauchen die gaa kään Kirch me, dann wiad s´vakääfd.
Heinz Bernard
