Um Doodenbed
(Heinz Bernard)
Horch mool Lies, die glään Glogg zingd, dad iss b´schdimmd fòòa d´ Hannes. Da Doggda un ed Ammei, d´ G´sundbeedasch wòòaren schunn beiem, ed had awwa neischd me g´nudsd. Kumma gehn graad beeden.
Ed Lies uned Maari hann sich uff d´ Wech g´mach. Innaweechs issen da Paschdooa, dea woo in da Monschdrans ed Allahäälischd gedraa hòdd, med zween Meßdienan b´gehnd. Wie s´ bei denen wòòaren, hann d´ Meßdiena g´bimmeld, un die Zwaai hann sich g´gnied. Dann sinn s´ hinnam Paschdooa hääa gang un hann hard g´beed. Ed sinn imma mee Leid wòòad.
Da Hääa un die Meßdiena sinn ind Haus rinn bei d´ Hannes. Fòòa s´ beichden wòòara s´ schwach. A had nua noch mem Kobb „Nää“ òrra „Jòò“ g´schnabbd. Dann harra noch äämool kommzierd un da Paschdooa harrem d´ ledschd Eelung ginn. Wie da Hääja draussen wòòa, dòò harred Ammei seinem Hannes enn brennend Kerz in die s´sammeng´leeden Hänn g´schdoch. Die sollem d´ Weech ind Jenseids aleichden. Dann hammija aang´fong d´ Roosengrans s´ beeden. Nòò jeedem G´seds hann s´ iwwa d´ Hannes Weiwassa geworf.
Iwwaräämòòl had ääna g´saad: „A iss dood.“ Jeeda harren noch äämòòl g´seend un dann simma raus. Kurz druff harred ach schunn g´laud, dreimmòòl hinnannanna. Òòwenns simma nòmmòòl hin fòòa s´ beeden. D´ Hannes hòrren s´ geweschd, ed Doodenhemd aangedòòn un uffg´baard. Inna d´ Kobb hann sem enn g´seenden Graudwisch g´leed, iwwad G´sichd enn weiß Duuch gedeggd, d´ Hänn iwwa da Bruschd g´falld un enn Roosengrans rundsrimm gewiggeld. Rundsrimm d´ Leich hann Kerzen g´brand, hinnam Kobb harrenn Gruzifix un am Fußenn enn Weiwassakesselchin meddem Palmzweich g´schdann. D´ Uua hann s´ aang´hall, daß da Hannes nidd in seina Ruu g´schdeead wijad, un d´ Schbijel hann s´ zug´hong:g, dassa nidd d´ zwed Leich g´sidd.
Innzwischen wòòared ganz Haus voll Leid fòòa s´ beeden. D´ Schduff wòòa s´glään, iwwrall hann s´ g´huggd un g´schdann, hann vamm Hannes g´schwäds, ab un zu ach mòòl g´beed un ach dazwischen schunn mòòl äänen gedrung:g. So wòòa dad an drei Òòwenda hinnannanna. Ganz friija hann s´ sogaa d´ Naadswach g´hall. Am dridden Daach nòò seinem Dood iss da Hannes ing´sarchd wòòad un vòòamm Haus uffg´schdelld wòòad. Da Hääa, da Kischda un d´ Meßdiena sinn kumm un hann d´ Saarch, dea woo med Gränz un Immagriinn g´schmiggd wòòa, g´seend.
Dann hann sex gräffdija Männa d´ Sarch uff ihr Schillan g´hoof fòòamm Hannes d´ ledschden Diensch s´ aweisen. An da Schbidds issen Meßdiena mem Greiz gang, hinnendraan da Paschdooa un da Kischda, dann iss da Saarch kumm. Direggd dahinna issed Ammei med ihren Kinnan un Vawanden gang, un dann sinn die Annan kumm. Um ganzen Weech iss g´beed wòòad. Ab un zu hann die Männa mißden d´ Sarch abschdellen fòòa sich enn biß:chin aus:s´ruun. Um Kirjuff iss da Hannes dann b´graaf wòòad. Wie da Sarch im Loch wòòa, hann d´ Leid g´seend un sinn in d´ Kirch gang. Nòòm Doodenamd sinn die Vawanden nòmmòòl uff ed Graaw fòòa s´ beeden. Danòò sinn s´ hem. Enn paa gurra Nòòban hòrren schunn nòmmòòl alles ingeraumd fòòad Imms.
So iss dad Leewen: g´bòòa, g´schbilld, g´schaffd, g´lidd, g´feijadd un g´schdòrrf.
