16. Die erschd Wies leid
(Heinz Bernard)
Amm Määndachmoi:en hann die drei mißden umm 4 Uu:a raus, obb se wollden òrra nidd. Jedvorääna hadd sich de Kecha memm Weds:schdään – enn ald Kuuhorn – immg´schnalld, sein Sens uff de Buggel g´holl, unn dann ißedd ab innd Ewwaschd Loch, woo de Wies leid. Da Zukinfdich vamm Anna, da Paul, hadd schunn amm Eggen g´waad. Dadd wò:a frija soo, ääna hadd deem annan g´hòlf. Inn da Wies aankumm hann se zue:aschd amm Moogenbach memm Kecha Wassa g´schebbd unn hann dann memm nassen Wedds:schdään de Sens nòmmòòl g´schärfd. Weil de Wies zumm greeschden Dääl amm Hiwwel g´lee hadd, hann se nidd vann owwen runna unn ach nidd vann unnenruff g´määd, sonnan se hann gwää:a g´määd, da:e:aschd da Hanne, dann da Niggel unnd Ännchin und daleddschd da Paul. De:a hadd nadi:alich uff edd Ännchin uffg´paßd unnem g´holf wo:a nu:a kunnd. Edd hadd awwa ach kinnden beweisen, dassedd de richdich Frau:u vòòren iß. Amm Berch mää:en issen Deiwelsää:awedd, die gedd inn de Bään unn innd Greiz. Wenn da Hanne de Sens g´wedds hadd, dann hann die annann dadd aach g´mach. Schlaach neewen Schlaach iß g´fall, unn se wòò:aren memm Hiwwel graad ferdich, dòò harredd g´laud. Jeeda hadd sich uff sein Sens g´schdeibd, kään Maulvollword g´schwäds, schdill vòò:a sich hinn g´beed, unn wi:edd uffg´he:ad hadd se lauden, dòò hann se edd Greiz g´mach. Dann issed nmmoòòl weidagang. Edd wòò:a noch kään nein Au:a, dòò hòrren se de Wies dòò lein. Edd wòò:a awwa ach Zeid, fòò:a enn glään Paus se machen.
Heinz Bernard
